Spastyczność
Spastyczność jest stanem nadmiernego napięcia mięśni związanego z ich nieprawidłową reakcją na bodźce, które w zależności od przyczyny, czasu trwania i rodzaju schorzenia, może przybierać różne postaci.
Spastyczność jest powikłaniem chorób naczyniowych mózgu, uszkodzeń rdzenia kręgowego, urazów głowy, mózgowego porażenia dziecięcego lub postępujących chorób neurologicznych, takich jak stwardnienie rozsiane (SR) lub stwardnienie boczne zanikowe. Występuje często i w znacznym stopniu może upośledzać codzienne czynności, takie jak chodzenie, jedzenie i ubieranie się, przyczyniając się do niesprawnosci chorego. Celem leczenia jest zmniejszenie nadmiernego napięcia mięśni w zajętych kończynach, poprawienie zdolności funkcjonowania chorego oraz ograniczenie dyskomfortu. Dostępne są różne opcje terapeutyczne,obejmujące fizjoterapię, leki i zabiegi chirurgiczne.Zastosowanie leczenia farmakologicznego należy rozważyć w przypadku ograniczenia zdolności funkcjonowania chorego lub występowania bólu powodującego dyskomfort. Dostępnych jest wiele leków spastycznych o różnych mechanizmach działania.
Wadą leczenia farmakologicznego ogólnego jest to, że leki działają na wszystkie grupy mięśni, również na te nie dotknięte schorzeniem oraz powodują sedację (senność) i ogólne osłabienie. Leki doustne nie przynoszą też poprawy w przypadku spastyczności górnych kończyn. Zalecane dawki leków doustnych są duże i wywołują objawy niepożądane. Dzięki zmniejszeniu dawki leku można skutecznie zmniejszyć poprzez użycie pompy baklofenowej minimalizując w ten sposób skutki uboczne.
Spastyczność należy odróżniać od innych zaburzeń przebiegających z nadmiernym napięciem mięśniowym, takich jak sztywność mięśni i dystonia.
Choroba ta prowadzi do znacznej, a nawet całkowitej niepełnosprawności, tym samym pogarsza komfort życia zarówno chorego jak i osób z jego otoczenia.
Spastyczność wyniszcza organizm gdyż napinające się mięsne zużywają znaczne pokłady energii. Dodatkowo problem stanowi samo żywienie, gdyż spastyka upośledza prawidłowe przełykanie pokarmów i prawidłowe trawienie.
Cierpienie osób ze spastyczności mięśni jest ogromne. Osoby te są bardzo sztywne, a taki stan uniemożliwia rehabilitację, znów zaniechanie rehabilitacji pogłębia spastyczność, w wyniku czego ból narasta.
Metody leczenia spastyczności
Obecnie istnieją dwa główne sposoby radzenia sobie ze spastycznością:
- Iniekcje z toksyny botulinowej,
- pompy do dokanałowego podawania leku (baclofenowe).
Toksynę botulinową wstrzykuje się miejscowo w spastycznie napięty mięsień lub grupę mięśni. Toksyna botulinowa blokuje sygnały wywołujące skurcze mięśni i powoduje czasowe rozluźnienie nadmiernie pobudzonych mięśni, dlatego jest stosowana w leczeniu spastyczności kończyn górnych i dolnych w celu obniżenia napięcia mięśniowego. Skuteczność terapeutyczna toksyny botulinowej utrzymuje się na ogół przez 3-4 miesiące. W niektórych przypadkach może jednak utrzymywać się znacznie dłużej lub krócej. Iniekcje należy powtarzać co 4-6 miesięcy.
Jednak jedną z najskuteczniejszych metod leczenia spastyczności jest podawanie płynnego baklofenu (leku stosowanego dotąd jako preparaty doustne) za pomocą pomp baklofenowych (ITB Therapy – ang. Intrathecal Baclofen Therapy). Urządzenie to doprowadza leki antyspastyczne bezpośrednio do kanału kręgowego w dawkach sto razy mniejszych, niż w formie doustnej.
Na rynku dostępne są dwa rodzaje pomp dokanałowych:
- pompy gazowe
- pompy programowalne
Spastyczność [online]. Wikipedia : wolna encyklopedia, 2015-06-24 06:56Z [dostęp: 2017-01-20 11:11Z]. Dostępny w Internecie: //pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Spastyczno%C5%9B%C4%87&oldid=43019273
